Zolang er programma’s als Blauw Bloed en SBS Shownieuws bestaan, kan je weinig gebeuren, Máxima. Zij zijn het Hilversumse equivalent van de Hells Angels; roep iets kritisch over de Oranjes en je kunt een afrossing door een stel zware jongens verwachten.
Boudewijn Geels (1970) is chef redactie van HP/De Tijd
(Uit ‘De Máxima Generatie’, brievenboek uit 2011 van generatiegenoten aan Máxima – met Diederik Samsom, Robert Vuijsje, Sanne Wallis de Vries, Susan Smit, Ruud de Wild e.v.a.)
Beste Máxima,
Dat mijn blad een republiek prefereert, is zeker sinds de Margarita-affaire algemeen bekend. Je schoonmoeder is dan ook geen fan. Naar verluidt laat ze HP/De Tijd door haar RVD-lakeien zelfs in de map ‘roddelbladen’ aanleveren, hetgeen ik niet onvermakelijk vind.
Het leek me aardig om ter ere van jouw veertigste verjaardag nu eens een pró-monarchistisch opstel te schrijven. Maar helaas, toen ik dat probeerde, schoot mijn brein prompt in de vrijstand: veel geraas, maar ik kwam geen centimeter vooruit. Ik kan simpelweg geen goede argumenten bedenken vóór de monarchie, behalve dat deze me eens per jaar in de gelegenheid stelt om de bibliotheek van mijn dochter voor anderhalve euro in zijn geheel te vervangen op de vrijmarkt.
Dat neemt niet weg dat ik op 2 februari 2002 goedkeurend knikte toen ik vanuit een morsige Indiase hotelkamer je huwelijksceremonie volgde via CNN. Ik ben nogal cynisch van aard, maar die tranen leken me behoorlijk echt. Misschien plengde je ze vooral omdat je vader het feest moest missen, daar wil ik vanaf zijn. Een feit is dat ik me niet ergerde of geneerde. Iets wat ik wel altijd doe als ik, bijvoorbeeld, je schoonzus Laurentien Brinkhorst op zalvende toon haar alfabetiseringsprojecten hoor uitventen.
Blingbling
Als we het dubieuze verleden van je vader gemakshalve even vergeten, ben je de Volmaakte Prinses: mooi, intelligent en hartelijk. Zoals een vooraanstaand lid van het Republikeins Genootschap ooit verzuchtte: je bent het slechtste dat de republikeinse beweging kon overkomen.
Er is eigenlijk maar één moment geweest waarop ik me wél aan je ergerde.
In 2005 vertoefde je in Brazilië, als lid van een VN-werkgroep inzake microkredieten. Op een ANP-foto zagen we je, mét een Laurentien-glimlach op het gelaat, de bouwval van een lokale visser betreden. De man keek verbijsterd de lens van de camera in. Niet geheel onbegrijpelijk, want de hoeveelheid blinkende snuisterijen die je zijn drempel overdroeg, was indrukwekkend.
Spoorslag reisde ik af naar de ook bij de Oranje-prinsessen razend populaire PC Hooftstraat. Bij brillenboutique Fred Stoeltie duidde men je zonnebril als een Chanel van zo’n 250 euro. “Maar het kan ook een Prada zijn.” Je tas herkenden de dames van achtereenvolgens Gucci en Ferragamo niet als zijnde van hun merken, maar het was ‘wel zoiets’. Naar hun inschatting moest het ding een slordige achthonderd euro hebben gekost.
Diep onder de indruk was ik toen een beroemd juweliershuis aan de PC Hooft – in deze context wilde de firma liever niet met naam en toenaam in HP – je horloge binnen twee seconden herkende als een ‘Rolex Oyster, special edition, junior size, van witgoud’. “Nieuwste model.” Prijs: 16.230 euro.
In een dergelijke setting zoveel peperdure blingbling dragen met journalisten erbij; op de schaal van ‘handig’ scoor je dan een magere drie-min.
Ritselaar
Maar ach, zo lang er programma’s Blauw Bloed en SBS Shownieuws bestaan, kan je weinig gebeuren. Zij zijn het Hilversumse equivalent van de Hells Angels; roep iets kritisch over de Oranjes en je kunt een afrossing door een stel zware jongens verwachten.
In 2009 maakte ik melding van nieuwe geheime documenten die de vraag oproepen of de allereerste ontmoeting tussen jou en Willem-Alexander inderdaad zo toevallig was als door jullie zelf en de RVD is beweerd. Prins Bernhard logeerde in 1943 tijdens een clandestiene trip naar Zuid-Amerika namelijk bij ene meneer Zorreguita. Ook na de oorlog vloog hij om de haverklap naar Argentinië. Misschien heeft aartsritselaar Bernhard zijn kleinzoon, die na een reeks affaires nog steeds vrouwloos door het leven ging, destijds wel een handje geholpen, schreef ik.
SBS Shownieuws kwam me een dag later interviewen. Nou, dat heb ik geweten. Het gesprek werd aan flarden geknipt en in de voice-over werd gesteld dat ik ‘zeker wist’ dat jouw huwelijk gearrangeerd was. Vervolgens mocht ene Cor de Horde, een als ‘royaltykenner’ aangeprezen patjepeeër met een drankneus, gehakt van me maken: hoe dúrfde ik te beweren dat er tussen jou en de kroonprins geen Ware Liefde in het spel was?
Onderdanig
Bij Blauw Bloed was ik eens op bezoek voor een reportage. Dat Jeroen Snel het maken van dit soort onderdanige televisie bevredigend vindt, allá, maar ook de deftige intellectueel Peter Brusse geeft regelmatig acte de presence, als commentator.
Tijdens het afschminken voer hij uit tegen de republikeinen. Bezwaren tegen erfopvolging? Allemaal ‘rationeel’ gedoe, bromde hij. Toen ik vroeg hoe je van een intelligent mens kunt verwachten dat hij írrationeel denkt, ontstak de ex-Engeland-correspondent in grote woede. “Dat vind ik een heel domme opmerking!”
Beste Máxima, mijn advies is: blijf een beetje oppassen op uitritten, maar doe verder gewoon waar je zin in hebt. Met bodyguards als De Horde en Brusse – zij representeren de meerderheid van het volk, niet ik – heb je van niemand iets te duchten.